Τα ξωτικά είχαν πάντα την θέση τους σε όλες τις μυθολογίες που αναπτύχθηκαν ανά τον κόσμο: Από τις Νύμφες της Αρχαίας Ελλάδας μέχρι τους Νάνους του Ζαΐρ οι άνθρωποι ενδιαφέρθηκαν για έναν κόσμο μακριά απ’ τον δικό τους, ο οποίος θα έδινε εξηγήσεις σε όλα τα παράξενα πράγματα που λάμβαναν χώρα πάνω στην γη.
Όσο αναφορά αυτούς τους θρύλους, σε όλες τις μυθολογίες του κόσμου οι άνθρωποι χώρισαν τα πάντα σε κακά και καλά πράγματα. Το ίδιο συνέβη και με τους μύθους τους, και αναπόφευκτα και με τα ξωτικά τους. Έτσι τα ξωτικά χωρίστηκαν σε Καλά και Κακά: Τα καλά ξωτικά ονομάζονται Φωτεινά ενώ τα κακά ονομάζονται Σκοτεινά Ξωτικά.
Σήμερα θα ασχοληθούμε πιο πολύ με τα Σκοτεινά ξωτικά, θα μάθουμε τις ιδιότητές τους και θα δούμε πως ένας μύθος ενώνει ανθρώπους από τελειώς διαφορετικά μήκη και πλάτη της γης, αποδεικνύοντας ποσο όμοιοι μπορεί να είναι.
Θα ακολουθήσουμε την κόκκινη συνδετική κλωστή που ενώνει την Ανατολή με την Δύση και τον Βορρά με τον Νότο. Ετοιμαστείτε!
Τα Σκοτεινά Ξωτικά συνήθως τα βρίσκει κανείς κάτω από την επιφάνεια της γης ως τριχωτά και άσχημα πλάσματα. Κάποιες από τις ράτσες των Σκοτεινών Ξωτικών είναι οι Καλικάντζαροι, τα Brownies, τα Kobolds, τα Gnomes του Παράκελσου, οι Νάνοι, τα Trolls και ένα πλήθος από υπόγεια πλάσματα και πνεύματα των ορυχείων.
Οι Νάνοι
Στις βόρειες μυθολογίες συναντάμε τους Νάνους σε πολλά σημεία όπως ο μύθος του λύκου Fenrir, ο οποίος είναι η προσωποποίηση του απόλυτου κακού. Οι Θεοί, στην προσπάθειά τους να εμποδίσουν την καταστροφική δύναμη του λύκου, δοκίμασαν ένα σωρό αλυσίδες για 
να τον φυλακίσουν όμως καμιά απ’ αυτές δεν άντεξε. Στον βαθιά βυθισμένο στην απόγνωση Odin, τον πατέρα των Θεών, εμφανίζεται ο αρχηγός των Νάνων και του προσφέρει την βοήθειά του. Οι Νάνοι ήταν πάντα φημισμένοι για την ικανότητά τους στην κατασκευή μαγικών αντικειμένων και έτσι προσφέρουν στους Θεούς το Gleipnir, μια μαγική «κλωστή» με σπάνια μαγική δύναμη. Την ικανότητα των Νάνων στην επεξεργασία των μετάλλων την συναντάμε, φυσικά, και στο σύμπαν της Μέσης Γης που έπλασε ο Τόλκιν, όπου οι Νάνοι του παρουσιάζονται και εδώ ως οι «καλύτεροι τεχνίτες μαγικών αντικειμένων στον κόσμο».
Σύμφωνα με τους Γερμανικούς μύθους, οι Νάνοι ήταν αρχικά κάμπιες μέσα στην σάρκα του γίγαντα Ymir, ο οποίος σφαγιάστηκε από τον Odin και τα αδέρφια του και το σώμα του δημιούργησε την γη. Οι Θεοί μεταμόρφωσαν τις κάμπιες αυτές σε Νάνους οι οποίοι συνέχισαν την ζωή τους υπόγεια. Την επιφάνεια της γης τους επιτράπηκε από τους Θεούς να την επισκέπτονται μονάχα κατά την διάρκεια της νύχτας κι αν για οποιονδήποτε λόγο κάποιος Νάνος παρέμενε στην επιφάνειά της μετά το ξημέρωμα, μεταμορφωνόταν αμέσως σε πέτρα.
Στην Σουηδία, οι Νάνοι, ή Άνθρωποι της Γης, βοηθούσαν πολλές φορές τους ανθρώπους στις γεωργικές εργασίες τους, έβρισκαν χαμένα ζώα, έδιναν τροφή και άναβαν φωτιές για τα φτωχά παιδιά. Κάποιες φορές όμως έκλεβαν καλαμπόκι, βασάνιζαν τις αγελάδες και έκλεβαν μωρά και μικρά παιδιά.
Η φυλή Ιροκουά της Αμερικής πίστευε πως οι Νάνοι ήταν υπέυθυνοι για την ομορφιά του γήινου τοπίου αφού το χάραζαν και το σκάλιζαν δημιουργώντας γκρεμούς, χαράδρες και βράχους. Θεωρούνταν επίσης υπεύθυνοι για την προστασία των ανθρώπων από τα πολυάριθμα τέρατα που λυμαίνονταν τον κόσμο την παλιά εποχή.
Στην Αφρικανική ήπειρο συναντάμε επίσης τους Νάνους, οι οποίοι μοιάζουν πολύ με τους πυγμαίους στην σωματική διάπλαση. Τους ονόμασαν mbilikimo και είναι άσχημοι, ζουν μέσα στα πυκνά δάση και είναι πολλές φορές ανθρωποφάγοι. Στην Ανατολική Αφρική θεωρούνται εξαιρετικοί μάγοι και υπάρχει περίπτωση αν κάποιος τους συναντήσει στην ερημιά και του μιλήσει, εκείνοι να εξαφανιστούν τόσο γρήγορα που ο άνθρωπος κάποια στιγμή συνειδητοποιεί πως μιλάει με τους θάμνους!
Στα σκοτεινά δάση του Ζαΐρ ζει μια φυλή άγριων Νάνων που λέγονται Eloko και φυλάνε με ζήλο τους θησαυρούς τους και τα σπάνια φρούτα των δασών. Στά δάση που ζουν οι Eloko λέγεται πως μόνοι οι ατρόμητοι κυνηγοί μπορούν να μπουν και να κυνηγήσουν!
Τα Trolls
Τα Trolls στην αρχαία Σκανδιναβική παράδοση ήταν γιγαντιαία τρομακτικά πλάσματα, εχθρικά προς τον άνθρωπο, που ζούσαν σε κάστρα και στοίχειωναν τους γύρω τόπους κάθε βράδυ. Στην Βόρεια Ευρώπη οι μνήμες από την φυλή των Troll συνδέονται ακόμα με ορισμένα μέρη. Για παράδειγμα, τα πασίγνωστα Peaks of Troll στην Νορβηγία είναι μέρη όπου, σύμφωνα με τους μύθους, δυο ομάδες από αυτά τα πλάσματα, πολεμώντας μεταξύ τους, ξεχάστηκαν και δεν πρόσεξαν τον ήλιο που ανέτειλε. Η αρχαία κατάρα των Θεών τις μετέτρεψε σε μικρά κομμάτια βράχων που στέκονται ακόμα πάνω στις κορυφές των βουνών.
Και στην Γερμανία συναντώνται τα Trolls η οποία θεωρείται και η γενέθλια γη αυτών των πλασμάτων.
Άλλα υπόγεια Σκοτεινά Ξωτικά
Στην Γερμανία και στην Αγγλία, οι εργάτες των ορυχείων πίστευαν πως μια φυλή από μικρά ανθρωπάκια ζούσαν κάτω από την γη και δούλευαν στις σκοτεινές και απόμακρες υπόγειες σήραγγες. Οι Γερμανοί εργάτες των ορυχείων τα ονόμαζαν Kobolds-από εκεί παίρνει το όνομά του το Κοβάλτιο(!)-και τα άκουγαν πολύ συχνά να δουλεύουν, τρυπώντας τη γη, βαθιά στις μακρινές στοές των ορυχείων. Χαιρέκακα πλάσματα τα Kobolds, προσπαθούσαν να φοβίσουν τους μεταλλωρύχους και πολλές φορές προκαλούσαν την κατάρρευση υπόγειων στοών. Οι εργάτες υποστήριζαν ότι υπήρχαν δύο φυλές Kobolds, μια μοχθηρή που προκαλούσε καταστροφές και μια καλη που τους βοηθούσε.
Από την άλλη, στην Κορνουάλη της Αγγλίας συναντάμε τους Knockers οι οποίοι ήταν πλάσματα των ορυχείων τα οποία οι εργάτες έλεγαν πως βλέπουν συχνά. Η παρουσία τους θεωρούνταν ευνοϊκή καθώς μπορούσε να μαρτυρήσει στους εργάτες φλέβες ορυκτών που οι μικροί δαίμονες προσπαθούσαν να εξορύξουν. Αν εκείνα τα ανθρωπάκια ήταν φιλικά, προειδοποιούσαν τους ανθρώπους για επικίνδυνους κινδύνους μέσα σε στοές.
Όταν κάποιοι από τους μεταλλωρύχους της Κορνουάλης μετανάστευσαν στην Καλιφόρνια της Αμερικής, κουβάλησαν μαζί τους και τους θρύλους τους για τους Knockers. Στα ορυχεία χαλαζία της Καλιφόρνια, τα μικρά εκείνα πλασματάκια ονομάστηκαν Tommy Knockers και ήταν πολλοί εκείνοι που πίστευαν στην ύπαρξή τους.
Πνεύματα των ορυχείων υπήρχαν επίσης και σε άλλα μέρη του κόσμου:
Οι Κινέζοι μεταλλωρύχοι μιλούσαν συχνά για το Ουράνιο Ελάφι. Το Ουράνιο Ελάφι ήταν ένα φαινομενικά αθώο πλάσμα που οδηγούσε τους εργάτες σε φλέβες χρυσού και ασημιού και σαν αντάλλαγμα τους παρακαλούσε να το πάρουν μαζί τους στην επιφάνεια. Μόλις, όμως, έφτανε επάνω, μεταμορφωνόταν σε ένα δηλητηριώδες υγρό που έσπερνε την καταστροφή και την αρρώστια. Υπήρχαν πολλά τέτοια πλάσματα μέσα στα ορυχεία και οι Κινέζοι απέφευγαν να σκάβουν βαθιά μέσα στην γη από φόβο μήπως θυμώσουν τα πνεύματα αυτά.
Υπήρχαν κι άλλα πνεύματα που κατοικούσαν στους λόφους και τα βουνά και ζούσαν κάτω από τους βράχους και μέσα στις σπηλιές. Δεν είχαν φύλο και δεν είχαν δάχτυλα στα πόδια τους. Μετά τον θάνατό τους, οι καρδιές τους δεν διαλύονταν, αλλά κοιμόνταν για εκατοντάδες χρόνια, για να ξεπεταχτούν στην συνέχεια από μέσα τους ανθρώπινα σώματα.
Όπως βλέπουμε μέσα από τους θρύλους, άνθρωποι από διαφορετικά μέρη του κόσμου δημιούργησαν παρόμοιες φιγούρες. Στα πλαίσια της συγκριτικής είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα για μελέτη και συζήτηση μιας και αντικατοπτρίζει ανησυχίες και ελπίδες διαφορετικών ανθρώπων οι οποίες όμως ήταν ίδιες κι απαράλλαχτες. Δημιούργησαν πλάσματα σχεδόν πανομοιότυπα, ή με τουλάχιστον ίδιες ιδιότητες, χωρίς να υπολογίζουν σύνορα, φτιάχνοντας κάτι σαν παγκόσμιο, ασπρόμαυρο μαγικό νήμα που ενώνει τις χώρες αυτού του κόσμου, αποδεικνύοντας πως δεν είμαστε και τόσο διαφορετικοί τελικά.
Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα, η καθολικότητα των μύθων παρουσιάζει και αυτή με την σειρά της ένα εξαιρετικό ενδιαφέρον. Θα μπορούσαμε ίσως να δούμε σε αυτήν και ένα ισχυρό αντιρατσιστικό όπλο έναντια στις διακρίσεις. Μέσα απ’ τους μύθους αυτούς, μέσα από το μάθημα της πνευματικής ομοιογένειας που αυτοί προσφέρουν, δημιουργούν ένα κοινό σύμπαν για όλους: ο τρόπος σκέψης, αυτό δηλαδή που είναι στην ουσία ένας άνθρωπος, εφόσον αποδειχθεί ίδιος κι απαράλλαχτος, δεν θα μπορέσει ποτέ ξανά να αμφισβητηθεί. Τα χρώματα και τα σύνορα θα είναι απλά μικρές, χαρούμενες διαφορετικότητες.
Βιβλιογραφία
Ξωτικά, Ναουμ Θεοδοσιάδης, Αρχέτυπο, Θεσσαλονική 2006
LovArt's Corner 