Με τον John Boyne είχαμε ξανασυναντηθεί και στο παρελθόν με Το αγόρι με τις ριγέ πιτζάμες, το οποίο αν και δεν ήταν κακό δεν κατάφερε να με ενθουσιάσει. Καιρό λοιπόν τώρα ήθελα να δοκιμάσω ένα ακόμη βιβλίο του και η ευκαιρία μου δόθηκε εν τέλει με το τελευταίο βιβλίο του που εκδόθηκε στη χώρα μας, Οι αόρατες ερινύες τις καρδιάς.
Γκολίν, Ιρλανδία, 1945. Η Κάθριν Γκάγκιν, ετών 16, ενώπιον όλης της ενορίας διώχνεται από το σπίτι της από την οικογένειά της και εξορίζεται από το χωριό της από τον παπά εξαιτίας της εγκυμοσύνης της ενώ είναι ανύπαντρη. Με τις οικονομίες τις αγοράζει ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για το Δουβλίνο. Γιατί η Κάθριν Γκάγκιν έχει σχέδιο!
Και εξαιτίας αυτού του σχεδίου ο Σίριλ κατέληξε να είναι ο θετός γιος του Τσάρλς και της Μοντ Έιβερι. Παρακολουθούμε ανα διαστήματα τη ζωή του, τον ανορθόδοξο και εκκεντρικό τρόπο με τον οποίο οι θετοί του γονείς τον μεγάλωσαν, την πρώτη φορά που συναντήθηκε με τον συνομήλικό του Τζούλιαν, τον μελλοντικό καλύτερό του φίλο, όταν ήταν εφτά, και όταν ξανασυναντήθηκαν, συμμαθητές πλέον στα δεκατέσσερα, και ο Σίριλ συνειδητοποίησε ότι ήταν ερωτευμένος μαζί του. Ένα γεγονός που έπρεπε πάση θυσία να κρατήσει κρυφό σε μια χώρα όπως η Ιρλανδία. Μια χώρα άκρως συντηρητική όπου η Καθολική Εκκλησία είχε ίσως την μεγαλύτερη εξουσία.
Πολύ πριν ανακαλύψει ότι ήταν πατέρας δύο παιδιών από δύο διαφορετικές γυναίκες, μία στο Ντρίμολιγκ και μια στο Κλονακίλτι, ο πατήρ Τζέιμς Μονρό στάθηκε μπροστά στην Αγία Τράπεζα της Εκκλησίας της Παναγίας, Άστρου των Θαλασσών, στην ενορία του Γκολίν, στο Δυτικό Κορκ, και αποκήρυξε τη μητέρα μου ως πόρνη.
Βλέπουμε τον Σίριλ να βασανίζεται από το μυστικό του όσο μεγαλώνει, να κάνει μερικές λάθος επιλογές εξαιτίας αυτού, αλλά και το πώς σιγά σιγά έπαψε αν νιώθει ντροπή γι’αυτό που είναι, να το αποδέχεται και να ζει μερικά από τα καλύτερα χρόνια της ζωής του. Μέσα από την αφήγηση μπορούμε να παρακολουθήσουμε την σύγχρονη ιστορία όλης της χώρας, το πώς η Ιρλανδία σιγά σιγά αλλάζει, την πολύ πιο ανεκτική Ολλανδία του 1980 και την Αμερική με την έξαρση του AIDS.
“Πηγαίνεις συχνά;”
Γέλασε, λες και η ερώτησή μου ήταν γελοία, κι έπειτα κούνησε αρνητικά το κεφάλι. “Ποτέ”, είπε. “Τριάντα πέντε χρόνια έχω να πατήσω το πόδι μου στην Ιρλανδία, και θα χρειαζόταν ολόκληρος στρατός μισθοφόρων για να με σύρει ξανά ως εκεί. Φρικτή χώρα. Φρικτοί άνθρωποι. Τρομερές αναμνήσεις”.
Γραμμένο με χιούμορ, και παρότι τη θεματολογία που έχει δεν είναι ούτε βαρύ, ούτε δύσκολο, αντίθετα διαβάζεται πολύ εύκολα και γρήγορα. Η σκιαγράφηση του Σίριλ καθώς και η εξέλιξή του πολύ καλή, αλλά και των υπόλοιπων χαρακτήρων που μπαινοβγαίνουν στη ζωή του. Και ακόμη καλύτερη η σκιαγράφηση της κοινωνίας. Δεν ήταν λίγες οι φορές που με έκανε να αναρωτηθώ για το ανθρώπινο είδος και για το πού πάει αυτός ο κόσμος!
Όμορφη αφήγηση, πολύ καλή, απλή (όχι απλοϊκή) γραφή και έξυπνοι απολαυστικοί διάλογοι. Αστείο, εκεί που έπρεπε σοβαρό και ταυτόχρονα συγκινητικό.
“Χαίρομαι που δεν μου κρατάς κακία”, της είπα.
“Πάψε, Σίριλ”.
“Όχι, αλήθεια. Έχεις τόσο ευχάριστη ιδιοσυγκρασία. Μου είναι αδιανόητο πώς τόσα χρόνια δε σε βούτηξε κανείς”.
“Αστείο είναι τώρα αυτό;” ρώτησε.
“Για αστείο προοριζόταν”, παραδέχτηκα, “όταν όμως άκουσα τα λόγια να βγαίνουν απ’ το στόμα μου, δεν μου φάνηκαν και τόσο διασκεδαστικά”.
“Κάποιοι άνθρωποι απλώς δεν θα έπρεπε να προσπαθούν ν’ αστειευτούν”.
Είχε και κάποια αρνητικά, λίγα, τόσα που δεν κατάφεραν να με επηρεάσουν: Στην αρχή όταν ο Σίριλ ήταν ακόμη μικρός ενώ είχε ενδιαφέρον και μου άρεσε, η γραφή σαν να μην ταίριαζε, σαν κάτι να μην κολλούσε και σε ορισμένα σημεία μου χτύπαγε. Επίσης υπήρχαν κάποιες στιγμές ας πούμε συναισθηματικής έντασης που ο συγγραφέας ένιωθα πως απέφευγε και επέλεγε να τις παρουσιάσει από κάποια απόσταση. Αν και μπορώ να καταλάβω γιατί, μου έλειπε λίγο αυτή η ένταση. Τέλος, αν και δεν ξέρω αν μπορώ να το χαρακτηρίσω αρνητικό, θα ήθελα να μαθαίναμε περισσότερα πράγματα για την Κάθριν, πιστεύω πως και η δική της ιστορία είχε πολύ ενδιαφέρον!
Η ιστορία ενηλικίωσης του Σίριλ παρότι δύσκολη και ορισμένες φορές σκληρή, καθόλου απίθανη και δεν βρίσκω λόγο να μην την χαρακτηρίσω ρεαλιστική, είναι γραμμένη με τέτοιο τρόπο που θύμιζε κάτι από παραμύθι. Κλείνοντας το βιβλίο, παρ’ όλα τα άσχημα πράγματα που συμβαίνουν στις σελίδες του (που δεν είναι λίγα) έμεινα με μια ελπίδα για το μέλλον και με αισιοδοξία!
Το βιβλίο Οι αόρατες ερινύες της καρδίας του John Boyne κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ψυχογιός σε μετάφραση της Έφης Τσιρώνη.
Από το οπισθόφυλλο:
Ο Σίριλ δεν είναι αληθινός Έιβερι – ή τουλάχιστον έτσι του λένε οι θετοί γονείς του. Και δε θα γίνει ποτέ. Αλλά, αν δεν είναι αληθινός Έιβερι, τότε ποιος είναι;
Παιδί μιας ανύπαντρης έφηβης που την έδιωξαν από το χωριό της και υιοθετημένος, χάρη στη μεσολάβηση μιας καμπούρας καλόγριας, από ένα ζευγάρι εύπορων αν και κάπως εκκεντρικών Δουβλινέζων, ο Σίριλ είναι φτερό στον άνεμο μέσα στον κόσμο, και μόνη του άγκυρα είναι η φιλία του με τον ασύλληπτα πιο λαμπερό και επικίνδυνο Τζούλιαν Γούντμπιντ. Στο έλεος της τύχης και της συγκυρίας, ο Σίριλ θα περάσει όλη του τη ζωή προσπαθώντας να βρει τον εαυτό του, μια ταυτότητα, ένα σπίτι, μια πατρίδα και πολλά ακόμη.
Σ’ αυτό το έργο του Μπόιν, το πιο δυνατό ως τώρα, παρακολουθούμε ολόκληρη την ιστορία της Ιρλανδίας, από το 1940 μέχρι σήμερα, μέσα από τα μάτια ενός συνηθισμένου άντρα. Ένα μυθιστόρημα που θα σας κάνει να γελάσετε αλλά και να κλάψετε.
Για τον συγγραφέα:
Ο ΤΖΟΝ ΜΠΟΪΝ γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1971. Σπούδασε αγγλική φιλολογία και παρακολούθησε σεμινάρια δημιουργικής γραφής στο Πανεπιστήμιο του Ιστ Άνγκλια, όπου και τιμήθηκε με το βραβείο Curtis Brown. Έχουν εκδοθεί εννέα μυθιστορήματά του για ενηλίκους, ενώ το πρώτο του παιδικό βιβλίο, ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΕ ΤΗ ΡΙΓΕ ΠΙΤΖΑΜΑ, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, αποτέλεσε διεθνές εκδοτικό φαινόμενο, αφού μεταφράστηκε σε περισσότερες από 40 γλώσσες, βρισκόταν επί δύο χρόνια στις υψηλότερες θέσεις στις λίστες των ευπώλητων βιβλίων και πούλησε περισσότερα από επτά εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως, ενώ μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν, τα μυθιστορήματά του για παιδιά Ο ΝΟΑ ΤΟ ΕΣΚΑΣΕ, ΜΠΑΡΝΑΜΠΙ ΜΠΡΟΚΕΤ, ΜΕΙΝΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΦΥΓΕ, που ήταν υποψήφιο για το Βραβείο σε μεταφρασμένο στα ελληνικά βιβλίο για παιδιά ή νέους, του 2014, από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, και ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ, το οποίο τιμήθηκε με το βραβείο σε μεταφρασμένο στα ελληνικά βιβλίο για παιδιά ή νέους, του 2016, από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Τα βιβλία του κυκλοφορούν σε πάνω από 45 γλώσσες παγκοσμίως ενώ έχουν τιμηθεί με ή βρεθεί υποψήφια για διάφορα λογοτεχνικά βραβεία.
LovArt's Corner 
[…] διαβάζεται εύκολα. Ολόκληρη η άποψη μου για το βιβλίο εδώ. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις […]
LikeLike